In 1964 werd Zwart-Wit onder Lou van der Hoeven afdelingskampioen in de hoogste zaterdagklas. Eigenlijk rekende iedereen erop dat de club ook het landskampioenschap zou behalen. Dat  mislukte helaas.  In 1965 was er een nieuwe trainer in de persoon van Piet  Boekee. Weer was Zwart-Wit de onbetwiste afdelingskampioen, weer liep het mis in de finale. En dat terwijl vriend en vijand de club als de beste inschatte.
Het elftal van 1965 verschilde nauwelijks van dat van het jaar ervoor. We zien op de kampioensfoto wel een nieuw gezicht. Dat van Leo Beenhakker. Helaas speelde hij maar 1 seizoen voor de club, Dat hij niet vergeten is dankt hij uiteraard aan zijn schitterende verdere carrière. Hij klom hoog in de voetbalwereld, maar voelde zich niet te groot om voor de film van 1998 in het stadion zijn ervaringen bij Zwart-Wit te vertellen. Trouwens, ook op een reünie van na 2004 zagen we hem en ook bij de uitvaart van Henny Troost was hij er.

Het nieuwe en jonge Zwart-Wit van rond 1954 had een vakkundige leiding nodig om tot volle bloei te komen. Die vond de club in Lou van der Hoeven. Hij kwam van Feyenoord en komt daar nog altijd, maar eigenlijk beschouwt bij ons iedereen hem als lid van Zwart-Wit. Nog altijd.
Bij elke reünie heb je nog het gevoel dat hij bij ons hoort. Lou wist de jongens aan het trainen te krijgen en leidde de club binnen enkele jaren naar de hoogste klas. Als je tegen Lou alleen maar het woord Grote Lindt laat vallen, beginnen zijn ogen te glanzen. Iedereen van toen herinnert zich dat kampioenschap in de beslissingswedstrijd tegen NSVV. Nog vrijwel niemand had een auto in 1958 en dus was er op het fietspad langs de A16 een eindeloos lint van fietsers die de stromende regen  trotseerden.

Aanvankelijk ging na de bevrijding het voetballeven van Zwart-Wit door zoals het voor de oorlog  was geweest. Men handhaafde zich in de 4e klas KNVB  en was daar tevreden mee. Op de trainingen was lang niet iedereen aanwezig. Maar toen kwam plots die nieuwe generatie. Een groep jongens met een enorme inzet en een grote wil om vooruit te komen. Een van die jongens was Jan Nieuwstraten (foto).
Er stond  weldra een elftal, waar niet mee te spotten viel. Het was nog maar een kwestie van tijd voor kampioenschappen en promotie in beeld zouden komen. De trainingsinzet was enorm. Een mooi voorbeeld daarvan was de dag dat een van de jongens ging trouwen en iedereen ’s avonds op het feest werd verwacht. Klik op lees meer voor het video interview ....>>>>