Uiteraard was de tijd van oorlog en bezetting ook voor de voetbalsport een moeilijke periode. Eigenlijk begonnen de problemen al in het najaar van 1939 toen ons land mobiliseerde en onze jonge mannen hun plicht moesten komen vervullen. Voor kleine clubs was het de nekslag toen ze de meeste leden naar hun kazernes zagen vertrekken.

Zo was er in de buurt een club die de Condors heette en geen elftal meer op de been kon krijgen. Wat nog overbleef voegde zich bij Zwart-Wit. Er zaten jongens bij als Henny Troost en Arie van der Wel. De Christelijke Voetbal Bond moest zich van de bezetter aansluiten bij de grote KNVB en zo is het gelukkig gebleven. Het voetballen werd steeds moeilijker. Er waren jongens die verplicht naar Duitsland moesten, sommigen doken onder. Zoals Arie van der Wel. Lees verder en het interview met Arie van der Wel !

Graag hadden de filmmakers mensen uit de allereerste jaren van de club aan het woord gelaten. Dat bleek na 70 jaar niet mogelijk. Maar wel waren er nog mensen uit het allereerste juniorenteam van 1938. Zij hadden de pioniers van 1928, zoals Izak Groenewegen en Wim van den Heuvel, goed gekend. Aan het woord komt Ad van Diggelen. Hij vertelt over de armoe uit die tijd en over de primitieve omstandigheden waarin gevoetbald moest worden. Ad was een heel bijzonder lid. Hij is in de competitie blijven voetballen tot zijn 68e. En hij heeft een aantal jaren een KNVB-record op zijn naam gehad. Hij scoorde in een competitiewedstrijd in de vierde klas maar liefst 10 keer.