In een verzorgingstehuis in Ridderkerk overleed deze week Kees Kool. Er zullen maar weinig Zwart-Witters zijn die hem niet kenden. Kees was 1 van de 15 leden die ooit hun 50-jarig lidmaatschap mochten vieren. Maar het gaat niet om het aantal jaren. Weinigen hebben tijdens hun lidmaatschap zich zo ingezet voor de club. Uiteraard begon Kees gewoon als speler. Dankzij zijn inzet bereikte hij
het eerste en stond 23 keer in wat we nu de basis noemen. Kees was een gevoelig mens. De ouderen herinneren zich hoe Kees mee speelde in een uitwedstrijd in Hoogvliet, hoe we tegen het einde een voorsprong verdedigden, inclusief tijdrekken, en Kees in dat kader de bal van heel ver terugspeelde op de keeper en tot zijn ontzetting zag dat zijn boogbal in de uiterste hoek verdween. We schrijven dit omdat de gevoelsmens Kees zelfs na jaren niet mee kon lachen om het voorval. De club was hem zo dierbaar dat een puntverlies door zijn ‘schuld’ hem bleef achtervolgen.
Nadat Kees zijn voetbalschoenen definitief had opgeborgen zette hij zich op allerlei manieren in voor de club. Zwart-Wit werd een deel van zijn leven. Hij kon dat omdat zijn vrouw Miep hierin altijd achter hem stond. Kees werkte op alle fronten, hij was bestuurslid, coach van een elftal, lid van de TCC en van de ledenraad. Uiteindelijk werd hij in 1989 archivaris van de club. We noemen dat apart. Omdat dit archief bij de grote brand in 2004 gedeeltelijk in vlammen opging en Kees de halfverbrande en door het blussen kletsnatte massa mee naar huis nam en honderden uren heeft besteed aan het redden van documenten en foto’s. (Foto hieronder: Henny Troost - Jan Oorebeek - ? - Kees Kool)

Lees meer: In Memoriam Kees Kool